


Για τους Έλληνες, η Ελιά συμβολίζει την ιστορία, την ειρήνη την παράδοση, τις ρίζες τους.
Την ελιά την λάτρεψαν οι αρχαίοι προγονοί μας. Η Αθηνά δώρισε στους Αθηναίους, την πρώτη ελιά του κόσμου, η οποία φύτρωσε εκεί όπου χτύπησε το δόρυ της, κατά τον αγώνα της με τον Ποσειδώνα για την ανάδειξη του προστάτη των Αθηνών.
Οι Μυκηναίοι προσέφεραν ελαιόλαδο στους Θεούς, ενώ ο Όμηρος ονόμαζε την ελιά «το υγρό χρυσάφι της διατροφής».
Ο Αριστοτέλης θεωρούσε την καλλιέργεια της ελιάς επιστήμη, ενώ ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε το λάδι ελιάς ως φάρμακο.
Κατά τη μυθολογία, ο Ηρακλής φύτεψε μια ελιά στο ναό της Ήρας στην αρχαία Ολυμπία, μετά την ολοκλήρωση την 12 άθλων του. Ήταν γνωστή ως η «καλλιστέφανος ελιά», από την οποία δημιουργήθηκε ο «Κότινος», η μεγαλύτερη διάκριση για κάθε αθλητή. Ο κότινος ήταν ένα στεφάνι αγριελιάς το οποίο έπαιρναν οι αθλητές όταν διέπρεπαν σ’ ένα άθλημα. Επίσης, το λάδι της ελιάς μοιράζονταν στους νικητές μέσα σε παναθηναϊκούς αμφορείς.
Πηγή έμπνευσης και στις μέρες μας, καθώς μας ενώνει σαν λαό και μας θυμίζει καθημερινά τον ποιητικό λόγο του Οδυσσέα Ελύτη: «Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.»
